เคยแพ้กับเรื่องที่แล้วมา
ไม่อยากจะค้นหา
ขอเพียงแค่จบกันไปสักที
แต่ก็มีบางสิ่งข้างใน ที่ดึงฉันไว้ให้ยืนตรงนี้
ยืนอยู่กลางผู้คน แต่กลับไม่เห็นใคร
อาจไม่มีหนทางให้ก้าวไป
ในวันนี้ ฉันไม่เหลืออะไร
แต่สิ่งสุดท้ายที่เหลือคือเราเอง
เมื่อตะวันสีทอง ยังส่องมาทุกวัน
อาจจะมีฝนพรำ แต่ก็แห้งไป
หมื่นความช้ำ ล้านความเสียใจ
แต่อาจจะมีสักวัน และคงไม่สาย ที่จะรอ
เคยล้ม แต่จะยืนขึ้นมา จะมองและค้นหา
ขอเพียงไม่หมดไฟที่มี
จากตรงนี้ แม้ไม่เหลืออะไร
แต่จะไม่ท้อ และจำเอาไว้
ยืนอยู่กลางผู้คน แต่กลับไม่เห็นใคร
อาจไม่มีหนทางให้ก้าวไป
ในวันนี้ ฉันไม่เหลืออะไร
แต่สิ่งสุดท้ายที่เหลือคือเราเอง
เมื่อตะวันสีทอง ยังส่องมาทุกวัน
อาจจะมีฝนพรำ แต่ก็แห้งไป
หมื่นความช้ำ ล้านความเสียใจ
แต่อาจจะมีสักวัน และคงไม่สาย ที่จะรอ
เจ็บใช่ไหมมันโดดเดี่ยวใช่ไหม
อยากจะหลับไปให้พ้นๆ ตลอดกาลใช่ไหม
แต่เราจะรู้ได้ไง ว่าถ้าวันนี้จบไป
สิ่งที่รอโลกหน้านั้นมันจะมีหรือไม่
อาจจะดับทุกสิ่ง หรือทรมานต่อไป
ฉันเองก็ไม่อาจรู้ เพราะฉันก็ยังไม่เคยผ่านไป
แต่ฉันจะขอแค่นี้ ฉันอยากจะขอเธอด้วยหัวใจ
อยู่ด้วยกันได้ไหม ไม่ใช่เพื่อฉันแต่เพื่อตัวเอง เฮ้ย
จากตรงนี้ แม้ไม่เหลืออะไร
แต่จะไม่ท้อ และจำเอาไว้
ยืนอยู่กลางผู้คน แต่กลับไม่เห็นใคร
อาจไม่มีหนทางให้ก้าวไป
ในวันนี้ ฉันไม่เหลืออะไร
แต่สิ่งสุดท้ายที่เหลือคือเราเอง
เมื่อตะวันสีทอง ยังส่องมาทุกวัน
อาจจะมีฝนพรำ แต่ก็แห้งไป
หมื่นความช้ำ ล้านความเสียใจ
แต่อาจจะมีสักวัน และคงไม่สาย
ฉันยังไม่เคยจะหมดหวัง
ฉันไม่เหลืออะไร
เมื่อตะวันยังส่องแสงมา
นาฬิกายังคงหมุนไป
หมื่นความช้ำ ล้านความเสียใจ
แต่อาจจะมีสีกวัน และอย่าได้ท้อใจ พี่จะรอ